پروژه کمک به متلمین و محصلین

^{تذکر: متن زیر، پیامی از محترم حمزه واعظی می باشد که از صفحه پیامها اینجا آورده شده است. برای اینکه تمام بازدیدکنندگان از دیدگاه محترم واعظی، که یکی از چهره های شناخته شده و صاحب نظر بر اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور ما می باشد نسبت به این پروژه آگاه شوند، پیام وی را در صفحه اول آورده ایم. از واعظی گرامی تشکر}

پیامی از حمزه واعظی

 ^{..... راه انداختن این پروژه نشانگر تعهد و دلبستگی عمیق شما نسبت به مردم و ارتقای دانش نسل جوان ما میباشد. کار فوق العاده نیک و بزرگی بشمار میرود. فردای روشن ما در گرو آموزش ودانش نسل کنونی ماست. وجود بیش از سی دستگاه لیسه و ده ها باب مکتب و هزاران متعلم در جاغوری افتخار بزرگی برای موقعیت امروز ما میباشد. برای هر کدام از ما وظیفه است که در راه گسترش این نهضت برین فر هنگی تلاش و مساعدت نماییم. این کار شما یکی از شا یسته ترین اقدامات برای گسترده کردن این نهضت مقدس است. دست خدا به همراه تان و همت مردم بدرقه راه تان. حمزه واعظی}

پروژه (One by One) چیست؟

<sup>پروژه ون بای ون، یک پروژه کمک به شاگردان مکتب است. هدف عمده این پروژه، جلب توجه تمام هموطنانی که در یکی از سه قاره اروپا، آمریکا و یا آسترالیا مقیم هستند، به وضعیت تحصیلی در افغانستان مرکزی می باشد که می باید یک یا چند طفل را کمک کند تا آنها به مکتب بروند و از بی سوادی در قرن موجود نجات بیابند.

برآورد ما اینست که هر فردی که در خارج زندگی می کند، این توانمندی را دارد که از مصرف شخصی خود حد اقل یک طفل امروزی را به مکتب بفرستد، یا اینکه یک محصلی که دوره های ابتدایی مکتب را تمام کرده و به علت مشکل اقتصادی نمی تواند به تحصیلاتش ادامه دهد را، یاری نماید تا مقدور به ادامه تحصیلش در خارج از منطقه محل سکونتش گردد.

عقیده ما اینست که اگر ما توانسته باشیم یک فرزند هموطن خود را از محو شدن در جهنم بیسوادی نجات دهیم، تأثیر اقتصادی آن بر اقتصاد ما به اندازه ای خواهد بود که انگار یک فلتر سگریت در هفته کمتر مصرف کرده باشیم اما در برابر همین یک فلتر سگریت در هفته، یک انسان با سواد می شود ـ یعنی آینده او به همین یک فلتر سگریت تضمین می گردد. آیا نیکتر از این می تواند باشد؟

افغانستان مرکزی «هزاره جات» در طول تاریخ این سرزمین، از تعلیم و تربیه مناسب محرومتر از سایر نقاط این کشور بوده است. امروز بهمت و شجاعت خود مردم منطقه، ده ها مکتب در آنجا ساخته شده است و صدها متعلم که دوره لیسه را در منطقه شان به اتمام رسانیده، در یکی از دو پوهنتون کابل یا مزار به بتحصیلات عالی می پردازند. اما متأسفانه اکثریت این متعلمین از مصارف روزمره شان عاجز آمده و وادار به ترک پوهنتون گردیده اند. لیلیه ندارند و هیچ امکان دیگری هم برای شان میسر نیست. والدین آنها تمام توانش همین بوده که آنها را تا همینجاه رسانیده. حکومت افغانستان هم کمک لازم را نمی تواند به آنها برساند حالا هر دلیلی که دارد، دارد. آیا حیف نیست درختی که عنقریب به ثمر رسیده، بخشکد؟

ما از تمام کسانی که در خارج زندگی می کنند، صمیمانه تقاضای کمک برای این دسته از متعلمین و محصلین می نماییم. کمک کردن همیشه خوب است اما این نوع کمک، اساسی ترین کمک در تمام جهان شمرده و پذیرفته شده است و شخص کمک کنند مهم ترین مسؤلیت را در قبال مردم و وطنش انجام می دهد. 

برای معلومات بیشتر و اینکه چگونه این کمک جمع آوری می شود و چگونه فرستاده می شود، از صفحه ویژه این پروژه بازدید نمایید یا با یکی از مسؤلین ارتباط تماس بگیرید:</sup>
One by One

هر سوالی در این رابطه داشته باشید، به آدرس زیر تماس بگیرید:
[e-mail]

اتحادیه هزاره دنمارک

www.paiman.com